Rokus Beeldentaal

Home l Tao Spora l Filosofie van Beeldhouwen l Initiatieven l Beeld en Taal l (re)Tweet

Filosofie van Beeldhouwen

Begrenzing

Filosofie

De wereld om ons heen krijgt vorm door zichtbare en onzichtbare grenzen. Het trekken van grenzen begint al bij onze eigen opvoeding; wat kan wel en wat kan niet. Deze grenzen zijn voor iedereen verschillend. Een ieder vormt hiermee uiteindelijk zijn eigenheid als individu binnen het grote geheel. In de maatschappij zien wij duidelijke grenzen ontstaan. De financiele wereld die nu keihard grenzen stelt aan de inzet van ons geld. De zoektocht naar de houdbaarheid van onze normen en waarden uit het verleden. Ook in de natuur zijn grenzen en overgangen te onderscheiden. De grens tussen water en land, tussen land en lucht. Architectuur wordt gemaakt door het detail, de overgang van het ene materiaal in het andere. Grensafbakening van ruimte. Zonder overgangen was er geen muziek.

Maar ook in ons werk kunnen we ze herkennen. Onze taken en bevoegdheden zijn duidelijk begrensd. We hebben regels vanuit de CAO. Iedere organisatie heeft zijn eigen cultuur en we werken volgens organisatiemethoden die we kennen.

Het is maar goed dat er grenzen zijn; een grenzeloze omgeving is een vormloze omgeving.

En juist deze ontwikkelingen vinden altijd plaats op het snijvlak van de overgangen.

Wat is beeldhouwen

Beeldhouwen is het enige proces dat heel dicht bij de ontwikkeling van de mens ligt. Beeldhouwen gaat niet zozeer uit van het opbouwen van iets, zoals het bouwproces van een woning of het opbouwen van een schilderij. Beeldhouwwerk wordt gevormd door het maken van keuzes. Keuzes die wel veranderbaar zijn maar niet meer onomkeerbaar. Bij beeldhouwen is het belangrijk dat wij leren grenzen stellen. Zonder deze grenzen blijft er niets anders over dan een hoopje zand. Maar waar kunnen we tijdens het proces de grenze trekken, waar zijn de overgangen, hoe gaan wij verder met de door ons gemaakte keuzes?